Al enige tijd loop ik met de gedachte om wekelijkse voorleesuurtjes te organiseren.
Natuurlijk wil ik daarmee aandacht voor mijn verhalen/boeken krijgen. Aandacht van het publiek waar het voor bedoeld is. Het zou in de huiskamer kunnen en dan niet meer dan een stuk of 6 tot 8 kinderen vanaf 8 jaar. Vrije gift welke in het potje voor het uitgeven van boeken kan.
Maar is dat handig? En hoe pak ik dat aan? Hoe vind ik een geschikt moment in de week als ik elke avond pas om 19 uur op z´n vroegst tijd heb.
Op mijn enige vrije dag? Maar dat is juist een dag om dingen te plannen waar je de hele week niet aan toe komt.
´s Avonds om 19.30 uur zou mooi zijn, maar dat wordt voor kids die niet in de buurt wonen en zouden willen komen te laat.
Maar waarom niet eens beginnen met de beleving van voorlezen? Eens zien of kinderen het leuk vinden.
Afgelopen zaterdag (gisteren) hadden we de jaarlijkse barbecue met de buurt. Daaronder waren ook 6 kinderen in de leeftijd van 2 tot 8. Dat moest iets voor elk wat wils worden.
Met het boek: Een verhaal zonder tekeningen, hoopte ik de aandacht van de allerkleinsten te vangen. En inderdaad kwam er een reactie van plezier. Met een verhaal over tante Tingeling die wil trouwen met meneer Bollemans hoopte ik ook de ouderen te bereiken. In het verhaal gaat de arme mevrouw Tingeling van oude kranten allerlei dingen maken om het huisje van Bollemans op te fleuren. Gordijnen, tafelkleedjes etc. En als ze dan gaan trouwen krijgen de gasten allemaal een hoedje van papier op.
Hoedjes van papier, dat leek me leuk. Dus ´s middags maakte ik nog een stuk of 10 steken van krantenpapier. Een slinger van poppetjes en een tafelkleedje. Ik vroeg me af of kinderen nog ooit wel eens van krantenpapier iets knutselen.
De kinderen waren hyper van de BBQ drukte en wilden het kampvuur niet missen dat ook zo aan gaan. Ze zaten op de trampoline en rolden heen en weer, kropen onder dekens en maakten rumoer. Geen gelegenheid om te luisteren. Een hele foute locatie. Ik hield twee toehoorders met een moeder over. De rest moest het vuur aanwakkeren.
Het verhaal vertelde over het maken van dingen uit krantenpapier en ik toverde de slinger en het tafelkleedje te voorschijn. Verbazing al om.
Toen ik vertelde over het bruiloftsfeest en dat de gasten papieren hoedjes kregen en die ook begon uit te delen waren de twee kinderen zo enthousiast dat ze snel de anderen terugriepen. Die moesten ook een hoedje krijgen.
Van de koppies met hoedjes zijn enkele foto´s gemaakt. Trots waren ze er op. De buren vroegen of het een succes was geweest. Ik gaf aan dat ze volgens mij niets hadden gehoord door alle drukte of de interesse van dat moment.
Zondag (vandaag) is het eerste wat de buurvrouw zegt: Ik heb de kinderen gevraagd wat ze gisteren het allerleukste vonden. En dat was het sportgedeelte en het voorlezen. Ze wisten ook te vertellen waar het over ging. En het papieren hoedje werd gekoesterd en lag op het nachtkastje.
Misschien toch iets geraakt?
M.K. Peta
