In De Stentor GASTSCHRIJVERS
Het gesprek over verdriet bij een strak protocol
Maart 2011, in Zutphen zou prinses Máxima de openingshandeling van het gebouwencomplex De Lunette, van Sutfene verrichten. Er was een strak schema en protocol voor deze ochtend, het bezoek zou anderhalf uur mogen duren.
Margreet Keijzer 08-04-23, 06:00
Iedereen moest op tijd klaarstaan in de vakken bij de ingang. Aan weerszijden stonden rijen mensen, oud en jong, met ballonnen te wachten om een glimp van de prinses op te vangen. Niet alleen buiten wisten mensen waar ze moesten staan en wie een kort gesprek mocht hebben met Máxima, ook binnen was alles uitgestippeld. Mijn moeder woonde nog maar kort in een van de appartementen. Zij zat bij de schildersgroep in De Lunette. Die groep zat klaar met hun werken waaraan ze de laatste hand legden.
Symbolisch
Mijn vader was een jaar daarvoor overleden en mijn moeder maakte destijds een symbolisch schilderij van een vogel die naar het licht vloog. Mooie heldere kleuren en dat terwijl ze maar één goed oog had met weinig licht. Er was één dame aangewezen om in gesprek te gaan met de prinses.
Het was zover, de prinses werd door de algemeen directeur van Sutfene naar binnen geleid en hij wees naar de bewoonster die haar gesprekspartner zou zijn. Dat liep een beetje anders, Máxima keek naar het schilderij van mijn moeder, geïntrigeerd door wat ze zag. Ze vroeg haar naar de achterliggende gedachte en zo ontspon zich een spontaan gesprek over verdriet en de verwerking die op vele manieren geuit kan worden.
Bewaren
Heeft de aangewezen bewoonster ook nog even met de prinses kunnen spreken, ik weet niet of daar nog tijd voor was. De prinses had namelijk alle tijd uitgetrokken om oprecht met mijn moeder in gesprek te gaan. Er is een foto gemaakt van hen beiden en mijn moeder stopte die bij het schilderij.
We moesten het bewaren.
Margreet Keijzer (68) uit Zutphen, gepensioneerd, hobbyschrijfster onder pseudoniem M.K. Peta, schrijft ook voor de nieuwsbrief van het Erfgoedcentrum Zutphen
