Nadat ik woensdag 19 augustus het eerste boek overhandigd had aan John, nam Ineke Heijster contact met me op. Haar vakantie zat er ook op en we spraken meteen af om elkaar dan de 20ste al te zien. Ook voor haar had ik een exemplaar van Het Zwarte Zand klaarliggen en natuurlijk een bedankje daarbij.
Ineke maakt prachtige illustraties en ze heeft maar een paar woorden nodig om te weten wat ik voor ogen heb. In een A4tje leverde ik haar de belangrijkste punten uit de tekst aan en vertelde wat mij leuk leek. Daar kon ze wel iets mee. Ze maakte eerst een prachtige tekening in pasteltinten. Zowel mijn gezin als ik vonden het een prachtige plaat voor de cover.
Maar Ineke was niet tevreden. Het moest harder, het was tenslotte een boek die beloofde helemaal niet liefelijk te zijn. Dus ze knipte de poppetjes uit en maakte er een collega van. De kleuren werden nu donker, waardoor de poppetjes ook beter naar voren kwamen. De lieflijke cover bleef bij mij en mijn gezin favoriet, maar een klein onderzoek wees uit dat de lezer voor de donkere zou kiezen. En intussen kreeg ik meer feeling met die laatste. En Ineke had gelijk, dit paste beter bij het verhaal. De romantiek moet ik maar voor een ander verhaal bewaren.
Ze is blij met het eindresultaat, de kleuren zijn mooi helder gebleven tijdens het drukproces. En nu wil ze heel graag weten hoe het verhaal gaat. Haar eerste vraag was: gaat het nou over Corona?
U begrijpt dat ik blij ben met zoveel geweldige mensen om me heen.
Margreet K. Peta
