Dit blog is ook op mijn auteursblog van Boekscout te lezen.
Tijdens het schrijven werd ik steeds enthousiaster en ik bleef me verbazen over de wending die het verhaal nam. Op een gegeven moment besloot ik om dit manuscript niet meteen in eigen beheer uit te geven zoals mijn vorige zeven verhalen. Dit bijzondere verhaal, dat zoveel spirituele hulp kreeg bij het opnieuw ontstaan, moest gewoon de kans krijgen om bij een uitgeverij onder de aandacht te komen.
Boekscout: De moed zonk me wel weer in de schoenen toen ik aan het zoeken naar de juiste uitgever dacht. Zoveel teleurstellingen gehad in het verleden (1990). Maar ik had wel eens van Boekscout gehoord en nam een kijkje op hun website. Wat daar stond sprak me zeer aan. Niets over fondsen, geen debutanten, bepaalde stijl etc. Nee, gewoon je manuscript inzenden en na acht weken zou ik horen of ze enthousiast waren. Als ze er geen heil in zagen, dan kon ik het alsnog in eigen beheer uitgeven. (Maar dan zou ik enorm teleurgesteld zijn. Dit boek moest het gewoon zijn!)
Voortekenen: Week zeven, over een week kon ik bericht krijgen. Ik zag opeens overal de naam Paula opduiken. Onderweg naar de supermarkt kruiste een jongeman mijn pad. Maar dat was Rodney! Zo zou hij er uitzien, dacht ik. Weer een dag later riep mijn echtgenoot me. Ik moest meekomen naar de tuin van de buren. Daar staat altijd de poort open en er was een groot koppel ganzen naar binnen gewaggeld. (Die horen helemaal niet in ons achterpad te komen.) Ze stonden maar naar onze tussenschutting te kijken. Hadden ze naar ons gewild? Maar onze poort is juist altijd dicht. Je moet weten, dat in mijn boek flink wat ganzen voorbijkomen. Die ganzen waren de derde aanwijzing. Ik wist zeker dat Boekscout met een goed bericht zou komen.
Publiceren: Nou je raad het al, en als jij mijn blogs leest weet je het natuurlijk allang. Ze waren erg enthousiast. Het onderwerp was heel actueel en het was spannend tot het eind. En nu wachten tot vrijdag 13 oktober. Dat wordt vast een goede dag, kan niet anders.
Ik neem je graag mee in het vervolgblog.
Groetjes, Peta
