Door corona is de deelname aan Academie Zutphen een aantal keer uitgesteld, maar afgelopen voorjaar hebben vier deelneemsters hun droom aan de groep voorgelegd en zijn we via de Canvas methode op onderzoek gegaan of onze droom kans van slagen zou hebben. Mijn droom was daar een onderdeel van.
Gisteravond (14-7-20121) hadden we de eindpresentatie van Academie Zutphen.
Mijn droom is al sinds 2014 om de diorama’s die ik maak aan een publiek te laten zien. Dat is geen verdienmodel, maar een drive die ik heb om mooie dingen aan anderen te laten zien en daarmee een glimlach op te wekken. Ik dacht, als ik pensioen heb (sinds 14-4-2021) dan heb ik tijd en kan ik misschien een mini-museum inrichten. Maar hoe en wat komt daar bij kijken?
Het is toch zonde als de diorama’s, waar heel veel tijd en liefde in gestopt is, op te slaan in een kast waar niemand ze ziet. Dat kan niet de bedoeling zijn van deze creaties. En… ik moest het van me zelf onderzoeken, zodat ik straks niet tachtig ben en tegen kleinkinderen (en mezelf) zeg: “Ik had een droom, maar ik heb er niets mee gedaan!”
Tijdens de sessies ben ik er achter gekomen dat ik geen eigen mini-museum moet oprichten. Ik zou de kosten niet terug kunnen verdienen en geen tijd meer hebben voor het maken van nieuwe creaties. Wat ik wel zou kunnen bekijken was een pop-up winkel waar ik eens drie maanden zou kunnen verkennen of dit iets voor mij is.
We mochten zelf gasten uitnodigen door vrienden, familie en kennissen een flyer te zenden. Verder stond er een persbericht in de kranten.
De eerste personen die ik op de hoogte stelde waren leden van de familie Spreekmeester. U moet weten dat de tekenaar van de kookboekillustraties Ies Spreekmeester (1914 – 2000) is. Aan het namaken van deze tekeningen zit beeldrecht en daarom had ik vanaf 2014 al contact gezocht met de vraag of ik diorama’s van hun vaders tekeningen mocht maken. Ze waren akkoord maar wilden graag van vorderingen op de hoogte gehouden worden.
In 2014, mijn eerste contact, bleek het het 100ste geboortejaar van hun vader te zijn. Gisteravond, 14 juli 2021, was de sterfdag van Ies Spreekmeester. Zoon Ron en schoondochter Aurora Spreekmeester kwamen naar de eindpresentatie. Ze vonden het bijzonder dat ik hem op de datum dat hij stierf weer tot leven bracht. Wat een mooi gegeven.
Tijdens de feedbackronde bij de eindpresentatie kreeg ik de volgende suggesties van de aanwezigen. En ik moet zeggen dat ik die zeer waardeer en ga uitzoeken.
- Benader de Zutphense Musea en overleg of ze in hun tijdelijke expositieruimtes misschien mijn werken kunnen tentoonstellen.
- Waarom niet enkele werken in een restaurant zetten, je krijgt daarmee ook kijkers en mensen die meer willen weten kunnen contact met je opnemen.
- Misschien is een sectie in een kookboekenhoek van een boekhandel een idee, de foyer van het theater?
- Misschien moet je enkele diorama’s bij elkaar zetten en de gerechten die je daarmee verbeeld laten koken en betalende gasten een maaltijd voorzetten.
- Zorg dat je een hashtag hebt waarmee mensen snel iets kunnen vinden wat over dit onderwerp gaat: #kookboekin3D
- Je hebt kans dat andere bedrijven komen informeren of ook zij eens aan de beurt kunnen komen voor het exposeren van een aantal diorama’s.
- Doelgroep > 45? Welnee, als ik naar de diorama’s kijk, dan waan ik me in de Efteling. Dit is leuk voor iedereen!
Ik kijk terug op een geslaagde avond en heb weer genoeg input gekregen om zijwegen in te slaan.
Margreet K. Peta
