Mijn nieuwe manuscript nadert het eind en dan valt me opeens iets op. Om drie verschillende redenen hebben mensen vroegtijdig afscheid genomen van het leven. Ik schrik daar toch wel van.
Zoals ik wel vaker aangeef, ik typ en typ en de woorden stromen op het scherm. Geen idee waar ik heen ga, geen idee of het voorgaande klopt met wat ik straks zal schrijven. En dan opeens zet ik op het scherm dat iemand zelfmoord heeft gepleegd. Oké, heel lastig, maar als ik vlak voor het eind ontdek dat dit in totaal drie keer voorkomt, dan vind ik daar toch wel iets van.
Volgens mij past het in dit fictieve verhaal, maar ik vind het wel zo confronterend dat ik er zelfs al over nadenk of er een ondertitel moet komen die aangeeft dat je 113 kunt bellen als je met zelfmoordgedachten rondloopt.
Aan de andere kant, er zijn zoveel verhalen over nare dingen dat dit verhaal er misschien nog netjes van af komt. Maar goed, ik was wel beduusd toen ik het ontdekte.
Margreet K. Peta
