Dit blog is ook te lezen op mijn blogpagina van Boekscout.
Wat een proces is het maken van mijn nieuwe manuscript. Een bijzonder proces zelfs. Want ik had werkelijk geen idee waarover ik wilde schrijven. Op een gegeven moment voelde ik dat ik moest starten en ik liet het maar gebeuren. Werkelijk geen idee waar het op aan zou gaan.
Na een hoofdstuk of vijftien lag ik in bed te doezelen en zag opeens voor me hoe een aantal belangrijke personen mijn verhaal binnenstapten.
Wie waren zij? Wat gingen zij doen? Wat was hun doel in dit verhaal. Dat ze belangrijk waren begreep ik in ieder geval direct. De volgende dag begon ik over die karakters te schrijven. Het bijzondere was dat ik hun verhaallijn tussen de reeds geschreven hoofdstukken moest plaatsen.
Dus deze karakters kregen intussen meer body en ik vorderde naar hoofdstuk 37.
Die avond doezelde ik weer en ik begreep dat ik de essentie van het verhaal begon te beschrijven maar dit nu nog meer moest gaan uitschrijven. Daarbij ook hoofdstukken van plek laten verwisselen zodat de spanning er meer in zou komen.
En daar ben ik afgelopen weekend mee begonnen en het gaat heerlijk. Er komt meer spanning in en de verhaallijn loopt zo te zien beter. (Daarmee wil ik niet zeggen dat alles op de definitieve plek staat als ik dit deel van het proces gedaan heb!)
Hoe het verhaal afloopt, wat het plot is…? Ik weet het niet. Zoals gewoonlijk worden mijn handen gestuurd en laat ik me verwonderen hoe dit nieuwe proces gestalte krijgt.
Want het blijft een wonder, een mooi boek schrijven. En wat geweldig als ik de reacties over Een macaber tijdspel lees en hoor, wat mij daarbij opvalt is dat mensen het boek moeilijk konden wegleggen. Dat is precies de snaar die je wilt raken. Ik hoop dat dit proces weer zo’n geweldig spannend verhaal oplevert.
Margreet K. Peta
